باباطاهر یا باباطاهر عریان همدانی ، عارف، شاعر ایرانی و دوبیتیسرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری (سده ۱۱م) ایران، در دوران طغرل بیک سلجوقی میزیستهاست.
جمالالدین ابومحمّد الیاس بن یوسف بن زکی بن مؤیَّد (۵۳۵ هـ. ق – ۶۰۷–۶۱۲ هـ. ق) متخلص به نظامی و نامور حکیم نظامی، در سده ششم هجری (دوازدهم میلادی) می زیسته است .
ابومحمّد مُشرفالدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» شاعر و نویسندهٔ پارسیگوی ایرانی است.
ابوالقاسم فردوسی طوسی (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسهسرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است.فردوسی را بزرگترین سرایندهٔ پارسیگو دانستهاند
جلالالدین محمد بلخی ( ۶۷۲ هجری قمری) معروف به مولوی، مولانا و رومی شاعر فارسیگوی ایرانی و در دوران حیات به القاب ، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده میشدهاست.
خواجه شمسُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری) مشهور به لِسانُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُالْعُرَفا ، متخلص به حافظ، شاعر فارسیگوی ایرانی است.
ابوالقاسم فردوسی طوسی (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسهسرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است.فردوسی را بزرگترین سرایندهٔ پارسیگو دانستهاند
جلالالدین محمد بلخی ( ۶۷۲ هجری قمری) معروف به مولوی، مولانا و رومی شاعر فارسیگوی ایرانی و در دوران حیات به القاب ، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده میشدهاست.